Matt van der Reijden vertegenwoordigt een grote groep deelnemers van SPMS, namelijk de medisch specialisten die niet verbonden zijn aan een ziekenhuis en arbeidsongeschikte deelnemers. Hij wil zich onder meer inzetten voor vergroening van het beleggingsbeleid.

Matt van der Reijden (61)

• Zelfstandig kinder- en jeugdpsychiater
• Getrouwd, 2 kinderen (25 en 19)
• Afgevaardigde sinds 2021

‘Toen de berichten in het nieuws kwamen dat SPMS misschien niet zo groen en vredelievend belegt als je zou willen, heb ik ze gebeld. Ik dacht: hoe meer mensen van zich laten horen, hoe meer het bestuur hierover gaat nadenken. Naar aanleiding van dat telefoongesprek werd gevraagd of ik afgevaardigde wilde worden, gezien mijn interesse in het beleggingsbeleid. De vorige afgevaardigde voor deze groep zou namelijk stoppen. Het leek me interessant. Je kunt wel mopperen over wat je pensioenfonds allemaal doet, maar dit is een kans om zelf invloed uit te oefenen.’

‘Een pensioenfonds is in eerste instantie bedoeld om te zorgen voor een goed pensioen, maar ik denk ook na over mijn eigen verantwoordelijkheid. Hoe belegt mijn pensioenfonds? Maar ook: wat is het beleid van de bank waar ik mijn bankrekeningen heb? Ik ben me daarvan steeds meer bewust. Mijn dochter heeft politieke filosofie gestudeerd met als afstudeerrichting duurzaamheid. Dat heeft daar zeker bij geholpen. Ik zie dat bij andere medisch specialisten de bewustwording ook toeneemt. Hoe kunnen we de beleggingen van ons pensioenfonds groener en rechtvaardiger maken? Daarvoor wil ik me inzetten. Nu gaat het in de discussies vaak over beleggingen die we niet meer willen, zoals wapens. Maar wat mij betreft voeren we ook een prettig gesprek over beleggingen die we juist wel graag willen: aandelen die bijdragen aan een duurzame en leefbare toekomst voor onze kinderen.

Verder ben ik dit jaar bezig geweest met het herstel van iets wat ik als een weeffoutje beschouw. Dat betreft de premie. Bij het berekenen van de tredes voor een nieuw jaar zijn mogelijke schommelingen in het uurloon niet goed meegenomen. Je kunt in een jaar net zoveel uren maken als in een ander jaar en toch beduidend minder verdienen. Dan betaal je te veel premie. Dat is iets waar veel vrijgevestigde psychiaters mee te maken hebben. Dat heb ik aanhangig gemaakt. Dit is echt een voorbeeld van wat ik als afgevaardigde voor mijn achterban kan doen.’

‘Daar blijf ik mee worstelen. Ik ben afgevaardigde van medisch specialisten die niet in een ziekenhuis werkzaam zijn. Ik ken mijn achterban niet persoonlijk en toch moet ik hen vertegenwoordigen. Van mijn voorganger weet ik dat er in het verleden vaak pogingen zijn geweest om contact te leggen met de achterban, maar er is weinig respons. Bij belangrijke onderwerpen zou ik graag de stem van de achterban laten horen, zoals bij de keuze voor een solidaire dan wel meer individuele regeling in het nieuwe pensioenstelsel. BPMS en SPMS hebben online bijeenkomsten georganiseerd om uitleg te geven, voor medisch specialisten in ziekenhuizen en er waren ook twee sessies voor mijn achterban. Daar deden in totaal zo’n 35 mensen aan mee. Het blijft vooralsnog dus lastig om de achterban te bereiken.’

‘Ik heb het leren waarderen. In 2016 ging ik als zelfstandige werken. Ik was toen ontzettend verbolgen over het feit dat ik me verplicht bij SPMS moest aansluiten en niet zelf een vorm mocht bedenken voor mijn pensioen. En ik vond het duur. Hiervoor werkte ik in loondienst. Dan is niet altijd even zichtbaar hoeveel je werkgever kwijt is aan pensioenpremie. Maar inmiddels vind ik het hartstikke fijn dat het pensioen gewoon geregeld is, dat je er geen omkijken naar hebt. Bovendien doet SPMS het fantastisch. Dit is misschien wel het beste pensioenfonds om aan verbonden te zijn.’

‘Ik wil in principe met 65 met pensioen. Zoals het er nu naar uitziet is dat financieel mogelijk. Maar ik weet niet zeker of ik dan helemaal stop, want met name psychotherapie geven is geweldig. Misschien ga ik daarmee door. Verder zijn er nog zoveel andere dingen die ik graag doe. Ik houd ervan om met verschillende dingen tegelijk bezig te zijn. Ook dat was een reden om afgevaardigde te worden. Verder wil ik heel graag een goede kok worden. Ik kook nu ook veel, maar ik wil daar beter in worden. Ik wil me bezighouden met kunstgeschiedenis. Ik zit in de raad van toezicht van een gezondheidszorginstelling en kan me voorstellen dat ik dat op meer plekken ga doen. Ik doe vrijwilligerswerk in de gemeente waar ik woon. Er zijn nog zoveel leuke dingen in het leven.’