Interview Dean
Als acht jarig jongetje, heeft Dean al helder voor de geest wat hij later worden wil, chirurg. Dean is enorm gedreven en hij heeft een duidelijke focus. Dus hij gaat ervoor. Maar het is een lange weg vol hindernissen.
Dean is inmiddels 46 jaar, en heeft samen met zijn vrouw een zoon van 18 en een dochter van 15. Als chirurg staat hij 24/7 voor zijn patiënten klaar. Als hij straks met pensioen is, wil hij genieten van de vrijheid om te doen waar hij dan zin in heeft.
Kan je iets vertellen over je werk als chirurg?
Als orthopedisch chirurg help ik mensen met klachten aan hun bewegingsapparaat. Mijn specialisme is de ruggenwervel en de heup. Sinds 2012 werk ik bij OCON, een ziekenhuis gespecialiseerd in orthopedische en sportmedische zorg. Het is een topziekenhuis. Ik doe mijn werk met veel plezier. Ook al zijn het uitdagende tijden in de medische zorg. Met wachtlijsten, werkdruk, te weinig tijd. Ik denk vaak; ‘het kan en moet anders’.
Het mooiste aan mijn werk is dat ik actief andere mensen kan helpen. Laatst had ik een jonge patiënt die in een rolstoel zat. Hij had veel ideeën over de behandeling en we hebben erover gepraat. Dat is heel belangrijk. Het is zijn lichaam en zijn leven. Na afloop van de operatie was hij dankbaar voor de voorlichting en de operatie. Daarvoor doe ik het. Dat geeft mij energie.
Ik doe het niet alleen. Tijdens de operatie moet alles kloppen; fysiek, mentaal, de voorbereiding, de organisatie eromheen, alles. Het is topsport en teamwork, iedereen bereidt zich goed voor inclusief de patiënt.
Chirurg word je niet zomaar, wat motiveerde je?
Waar het vandaan komt weet ik niet, ik kom niet uit een artsenfamilie. Maar voor mij was het al op mijn achtste duidelijk dat ik iets met medicijnen wilde. Ik was intensief met sport bezig en kwam in aanraking met fysiotherapie. Ik wist dat ik met mijn handen wilde werken en iets creatiefs wilde doen. Chirurgie lag voor de hand.
Al snel kwam ik de eerste obstakels tegen, ook wel opleiding genoemd. Mijn cijfers waren niet goed genoeg voor een vwo of Gymnasium. Ik ging naar de mavo/havo en heb daar hard gewerkt. Want ja als je iets wilt, moet je er ook wat voor doen. Zo simpel is het. Toen ik mijn havo diploma op zak had, ben ik fysiotherapie gaan studeren. Het uiteindelijke doel was geneeskunde, ik had mij daarvoor ingeschreven en ik was ingeloot. Toen ben ik in de avonduren naast fysiotherapie, vwo gaan doen. Dat diploma moést ik halen, anders hield het op.
Tijdens een hele leuke studententijd heb ik mij verder ontwikkeld. Ik had de mazzel dat ik de juiste mensen tegenkwam. Het pad naar de orthopedische chirurgie ontvouwde zich. Het is een lange opleiding met een onzekere uitkomst. Er is een selectieproces. En als je dan na 12 jaar studie en hard werken klaar bent, is het nog maar de vraag of je aan de bak komt als orthopedisch chirurg. Ik heb echt geluk gehad. Zonder geluk kom je er niet.
Wat zijn naast je werk en studie belangrijke mijlpalen in je leven?
Mijn vrouw en ik zijn elkaar op ons vijftiende tegengekomen, we zijn nog heel gelukkig. We hebben een oudste zoon van achttien en een dochter van vijftien. Ze zijn al aardig hun eigen leven aan het ontwikkelen. Ik sta ze er graag in bij.
Hoe combineer je jouw werk met het gezinsleven?
Ik moet er bewust tijd voor maken. Ik werk fulltime en ik sta 24/7 stand-by voor ingrepen aan de wervelkolom. Ik kan niet spontaan een dagje vrij nemen. Als ik thuiskom na een lange dag opereren heb ik eventjes nodig om te landen. Daarna ben ik er helemaal voor ze. Mijn kinderen kunnen onderhand aan mij zien wanneer ik even tijd nodig heb om bij te komen.
Tot hoelang blijf je dit werk doen?
Mijn pensioen gaat rond mijn 65e of 67e in. Tot zolang blijf ik dit werk doen, tenzij er iets anders moois op mijn pad komt, dat weet je nooit. En ik moet dit werk ook kunnen volhouden. Ik doe operaties van zes uur, dan moet je fysiek en mentaal in goede conditie zijn.
Check je weleens je pensioen?
Ik kan het zo opzoeken. Ik weet dat we een relatief veilige beroepsgroep hebben. Als zelfstandige neem ik verplicht deel aan het pensioen. Dat biedt zekerheid, het geld heb ik niet direct nodig. Andere zzp’ers moeten het geld anders aanwenden, dat is veel gevaarlijker. Maar volgens mij hebben we het met zijn tweeën goed geregeld.
Wat ga je doen als je niet meer hoeft te werken?
Mijn vrouw en ik zijn nu voor de tweede keer een huis aan het bouwen. Ik hoop dat we daar straks als ik 70 ben, met zijn allen kunnen genieten en leuke dingen kunnen doen samen. Het idee is dat we de vaste lasten dan verminderd hebben en genoeg daarvoor over houden. Het belangrijkste is dat we lol blijven houden. En dat we vrij zijn om de dingen te doen die we willen doen. Dat lijkt me heerlijk. Als ik nu op vakantie ben, stapelt het werk zich op, dat gaat altijd door. Er is altijd een ‘moeten’. Het lijkt me heel fijn als dat er niet meer is. Dat ik dingen doe omdat ik er zin in heb op dat moment.
Verandert uw leven dan verandert uw toekomst
Pensioen gaat over werk, over leven en over samen leven. U werkt hard voor een goed leven en investeert met uw pensioen in een levenslang inkomen later. Het leven nu en later zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Daarom zeggen wij, verandert er iets in uw leven? Laat het uw toekomst weten!
