Iedereen moet zelf zijn financiële zaken regelen, maar een verplicht pensioenfonds heeft zeker voordelen. Zo denken Onno van Dobbenburgh (afgevaardigde) en Peer Poelmann (plaatsvervanger) er allebei over.

Onno van Dobbenburgh (56)

Cardioloog, Groene Hart Ziekenhuis Gouda

Getrouwd, 3 kinderen

Afgevaardigde sinds 2017

Peer Poelmann (59)

Orthopedisch chirurg, Groene Hart Ziekenhuis Gouda

Getrouwd, 3 kinderen

Plaatsvervangend afgevaardigde sinds 2020

Van Dobbenburgh: ‘Ik was lang penningmeester van het Samenwerkingsverband (SV), de voorloper van het Medisch Specialistisch Bedrijf (MSB) en ik heb financiële interesse. Toen de vorige afgevaardigde wegging, nam ik het over.’

Poelmann: ‘Ik ben voorzitter van het MSB en ik heb met Onno in het bestuur van het SV gezeten. Er was nog geen plaatsvervanger en het leek me leuk om meer van pensioen te weten. Als je afgevaardigde wordt, krijg je een opleiding.’

Van Dobbenburgh: ‘Ik zocht naar een plaatsvervanger, maar mensen vinden pensioen vaak droge kost. Toen meldde Peer zich spontaan. Dat kwam ook doordat er reuring was, eind vorig jaar. De premie ging omhoog en de opbouw omlaag. Peer zei: daar moeten we het fijne van weten.’

Poelmann: ‘De vragen die landelijk gesteld werden, leefden hier ook. Een financieel planner van SMPS kwam hier uitleg geven. Toen begrepen we de maatregelen. Je ontkomt er niet aan. Gepensioneerden gingen namelijk fors bijdragen aan de premie. Maar voor dertigers voelt het raar om méér te gaan betalen, omdat zeventigers anders te veel betalen.’

Poelmann:‘We organiseren geen aparte sessies, maar in MSB-vergaderingen vertellen we waarom het belangrijk is om lid te worden. Nieuwe specialisten wijzen we expliciet op het lidmaatschap van BPMS. Dat deden we in het verleden niet.’

Van Dobbenburgh: ‘Het heeft effect. Er worden meer jongeren lid.’

Poelmann: ‘Ik werd destijds ook niet meteen lid. Ik dacht er gewoon niet aan. Totdat een afgevaardigde zei: je hebt een stem, je moet lid worden, dan heb je invloed op je pensioen.’

Poelmann: ‘Daar ben ik dubbel in. Eigenlijk vind ik dat iedereen zelf zijn zaakjes moet regelen en eigen keuzes moet maken. Maar ik zie ook de voordelen van een verplicht pensioenfonds.’

Van Dobbenburgh: ‘Zo kijk ik er ook naar. Je moet zoveel mogelijk zelf doen, maar ik ben blij dat het verplicht is. De afgelopen 20 jaar stimuleerde de overheid mensen om zelf ook pensioen op te bouwen. Daarom kocht ik destijds een pensioenspaarproduct, Toekomstsparen. Daar krijg ik nog steeds 4% rente over. Toen moest je erom lachen, nu ben je spekkoper. Maar na 3 jaar floot de overheid dat product terug en kon je niet meer inleggen, want het kostte de staat te veel. Dat is de onbetrouwbare overheid. Je hebt geen zekerheid. In het verplichte pensioen is die zekerheid er wel. Het geeft houvast.’

Poelmann: ‘Dat is nog heel ver weg. Als vakgroep orthopedie werken we een paar keer per jaar in Tanzania en Oeganda. Dat is vrijwilligerswerk. Verder verzorgen we sinds een jaar de orthopedie op Sint Maarten. De afwisseling van het werk hier in het ziekenhuis, op Sint Maarten en het vrijwilligerswerk is leuk. Ik zit nog volop in mijn werk.’

Van Dobbenburgh: ‘Tijdens vergaderingen van BPMS denk ik aan mijn pensioen. Ik ben bezig met het leven, met werk, met lezen.’

Poelmann: ‘Toen Onno afscheid nam van het bestuur van het SV gaf hij mij een bijzonder boek, “Leven & Lot” van Vasili Grossman.’

Van Dobbenburgh: ‘Dit boek lezen is een manier om iedereen te gedenken die gevallen is in de Tweede Wereldoorlog. Grossmann, een Joods-Russische journalist voor het Rode Leger, schreef als eerste journalist wat hij zag bij de bevrijding van Treblinka: “Het is te afschuwelijk om te zien, maar ik heb de plicht om op te schrijven wat ik zie en u heeft de plicht om het te lezen, hoe afschuwelijk het ook is.” Dat is veel belangrijker dan dat pensioenverhaal.’

Poelmann: ‘Los van elkaar lazen we “Liever dier dan mens” van Pieter van Os. Over een joodse vrouw die in Polen is geboren en opgroeide in een gezin van fanatieke nazi’s. Zij overleefde de Holocaust in het antisemitische Polen op wonderbaarlijke wijze. Een jaar geleden is zij op hoge leeftijd overleden in Amstelveen. Dat verhaal heeft ons allebei gegrepen.’

Van Dobbenburgh: ‘Los van elkaar zagen we allebei haar overlijdensbericht in de krant, een bericht van haar familie en een bericht van de schrijver van haar boek. Heel mooi en bijzonder. We zijn dus veel meer bezig met het leven zelf dan met ons pensioen.’

Poelmann: ‘Toch moet je wel voor je pensioen zorgen als je ervoor kiest om vrijgevestigd specialist te worden. Ik betaal premie en ik spaar bij.’

Van Dobbenburgh: ‘En ik heb gelukkig nog het Toekomstsparen met 4% rente.’